"Inmiddels gebruik ik mijn iBook G4 nog steeds intensief. Niet omdat het zo'n fijn apparaat is, want dat is het niet.[...]
Wat wel geweldig werkt, eerlijk is eerlijk, is de draadlozeverbindingsdinges, Airport geheten. Waar ik ook ben, iedere keer blijkt dat je met dat ding nog netwerken kunt vinden waar anderen het al lang hebben opgegeven. Daar heb je dan weer nix aan omdat Nederland weliswaar een lappendeken van draadloze thuisnetwerkjes is, maar wel een lappendeken van beveiligde draadloze thuisnetwerkjes, maar toch. Ik gebruik mijn iBook G4 dan ook voornamelijk om draadloos in te loggen op mijn eigen thuisserver."
Het was dus niet fijn toen ik vanochtend geen verbinding kon krijgen met mijn thuisnetwerk. Het werd nog minder fijn toen Mac OS X neerstortte en mij mededeelde dat ik de compjoeter moest herstarten. Het werd uitgesproken vervelend toen de iBook G4 iedere keer dat ik probeerde een draadloze verbinding tot stand te brengen onbruikbaar werd, doordat het besturingssysteem vastsloeg en zei dat er een nieuwe herstart nodig was.
Onder Linux lukte het ook niet om draadloos verbinding te krijgen met de host waarmee ik verbinding wilde krijgen, maar aangezien bij controle bleek dat alle andere compjoeters wel degelijk gewoon alle gewenste verbindingen konden maken, lag het nu eens niet aan het modem, dacht ik. Een hardwaretest, met de bijgeleverde diagnostische software, leverde niets op, behalve de diagnose dat alles goed functioneerde, wat duidelijk niet het geval was.
Na een aantal keren rebooten slaagde ik erin om Airport (of Airport Extreme, wat maakt het uit) uit te schakelen voordat de compjoeter crashte, waarna ik met een ethernetkabeltje toch internet op kon, alwaar ik allerlei rampscenario's aantrof, die er op wezen dat mijn draadlozeverbindingsdinges overleden was, of losgeraakt van het moederbord, dat kon ook. Daar werd ik niet vrolijk van, maar aangezien de hardwarecontrole uitgewezen had dat er niets mis was, moest er dus iets anders aan de hand zijn.
Onder Linux kon ik weliswaar geen draadloze verbinding krijgen met mijn eigen netwerk, maar de compjoeter bleef het wel gewoon doen, dus dat was meegenomen. Omdat het niet aan de hardware zou liggen, probeerde ik eens of ik de netwerken van de buren kon benaderen (dat ik die kon zien, was natuurlijk al een beetje een weggevertje: als het aan de draadlozeverbindingsdinges had gelegen, had ik geen enkel netwerk kunnen waarnemen. Daar had ik eerder aan moeten denken) en dat kon. Dus moest het ergens anders aan liggen. Zou het dan toch dat stomme modem zijn? Dan maar het modem uitgezet en weer aan. En verdomd: hierna lukte het onder Linux weer wel. Vervolgens bleek het probleem ook onder Mac OS X verholpen te zijn. Het verschil tussen het Mac OS X en Linux was in dit geval dus dat er onder het Mac OS X een kernel panic optrad en onder Linux niet.
Dat ik na deze hele exercitie nog steeds geen verbinding met de gewenste host kon krijgen, kwam doordat die down gegaan was terwijl het modem uitgeschakeld was. Gelukkig hoef je dan niet te rebooten: een simpel [$ sudo /etc/init.d/networking restart] is genoeg. Al bij al heb ik geen flauw idee wat er nou precies met dat modem aan de hand geweest is, maar weet ik wel hoe ik dit probleem de volgende keer moet aanpakken en dat is ook wat waard. Dit soort problemen niet hebben is natuurlijk nog meer waard, maar ja, deze rubriek heet niet voor niets 'Fijn spul, computers'.
